Αν και το όνομα της τοποθεσίας ακούγεται αρκετά δυσοίωνο, ωστόσο πρόκειται για μια σχετικά χαλαρή βουτιά σε έναν φυσικό σχηματισμό διαφορετικό από τους συνηθισμένους, πλούσιο όμως σε καταδυτική ιστορία.

Το σημείο κατάδυσης βρίσκεται στο δεύτερο λιμανάκι της Βουλιαγμένης, σε απόσταση περίπου 25 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Μπορείτε να έλθετε με το όχημά σας, ακολουθώντας την Λεωφόρο Ποσειδώνος (Αθηνών – Σουνίου) και να παρκάρετε στον χώρο στάθμευσης που δεσπόζει πάνω από το λιμανάκι. Αφού ξεφορτώσετε τον εξοπλισμό σας και ετοιμαστείτε, ακολουθήστε το μονοπάτι που σας οδηγεί στην ακτή.

Η ΑΚΤΗ

Στο τέλος του κατηφορικού μονοπατιού βρίσκεστε πλέον στην βραχώδη ακτή. Όσοι από την παρέα σας δεν καταδύονται μπορούν να κάνουν το μπάνιο τους ή να απολαύσουν το αναψυκτικό τους στην καντίνα – beach bar που βρίσκεται στο λιμανάκι. Τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει αρκετή πολυκοσμία, καθώς το σημείο είναι δημοφιλές τόσο για τους λουόμενους που επιζητούν μια απόδραση από την ζέστη της πόλης, όσο και για αρκετά καταδυτικά κέντρα. Δεν είναι σπάνιο να αντικρίσετε ομάδες αυτοδυτών από δύο ή και τρεις διαφορετικές καταδυτικές σχολές να ετοιμάζονται παράλληλα να μπουν στο νερό.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Απαιτείται giant stride για την είσοδο στο νερό, ενώ μία μικρή μεταλλική σκάλα στερεωμένη στα βράχια διευκολύνει πολύ την έξοδό σας μετά το τέλος της βουτιάς.

Η ΚΑΤΑΔΥΣΗ

Μόλις μπείτε στο νερό κινείστε ανατολικά, ακολουθώντας τον αμμώδη βυθό που σταδιακά βαθαίνει. Σε βάθος περίπου 11 μέτρων, αντικρίζετε το κυκλικό χείλος του πηγαδιού, με διάμετρο περίπου 3 μέτρων. Καλό είναι πριν την διείσδυσή σας στο πηγάδι να ελέγξετε εάν υπάρχουν άλλοι δύτες στο πυθμένα του και να περιμένετε μέχρι να βγουν. Ένα σκοινί που κατεβαίνει παράλληλα με τα τοιχώματα του πηγαδιού διευκολύνει την κάθοδό σας, ενώ σταδιακά το φως λιγοστεύει. Στα 17 μέτρα βάθος ξεκινά και ένα δεύτερο μικρό πηγάδι ή παραπήγαδο, το οποίο κατεβαίνει παράλληλα με το κυρίως πηγάδι, αλλά δεν συνιστάται να το ακολουθήσουμε, καθώς είναι πολύ στενό. Σε βάθος 29 μέτρων αγγίζουμε πλέον τον πυθμένα. Υψώνοντας το βλέμμα αντικρίζουμε το γαλάζιο του ουρανού μέσα από το άνοιγμα, ενώ μπροστά μας ανοίγεται ένα σκοτεινό χάσμα: Η είσοδος του σπηλαίου πέρα από το πηγάδι. Αυτό το σπήλαιο έδωσε και την ονομασία τους στο σημείο, καθώς εκεί έχασαν την ζωή τους την δεκαετία του ’70 τρεις ερασιτέχνες Αμερικανοί αυτοδύτες. Από την δεκαετία του ΄80 το Λιμενικό εγκατέστησε για λόγους ασφαλείας μία καγκελωτή πόρτα και μια προειδοποιητική πινακίδα στην είσοδο του σπηλαίου, η οποία κατά την εποχή της επίσκεψής μας (Οκτώβριος του 2023) ήταν καλυμμένη από θαλάσσια ζωή και δυσανάγνωστη. Μπορούμε να αισθανθούμε ένα καθοδικό ρεύμα το οποίο κινείται προς το εσωτερικό του σπηλαίου. Αφού περιεργαστούμε τον χώρο, ξεκινάμε την άνοδό μας. Μετά την έξοδό μας μπορούμε να εξερευνήσουμε την περιοχή γύρω από το πηγάδι, κατευθυνόμενοι προς τα ανατολικά και παράλληλα με τις βραχώδεις ακτές, ανάλογα με το απόθεμα αέρα και τις αντοχές μας.

Σημείωση: Η είσοδος στο σπήλαιο ξεφεύγει από τα πλαίσια της κατάδυσης αναψυχής, ενώ θεωρείται επικίνδυνη ακόμη και για πιστοποιημένους σπηλαιοδύτες. Ενδεικτικό είναι πως μέχρι το χρόνο συγγραφής του άρθρου δεν έχει χαρτογραφηθεί πέρα από τα 140 μέτρα μετά το κάγκελο. Για όποιον θέλει να εντρυφήσει στην ιστορία και τους κινδύνους του σπηλαίου, πολύ ενδιαφέρον είναι το σχετικό ντοκιμαντέρ της εξερευνητικής ομάδας Grafas Diving:

Ευχαριστούμε θερμά το Seahorse Diving Center για την παραχώρηση των φωτογραφιών.